Pseudofilozoficzne gadki na tle post-PRLowskiej szarej zabudowy ozdobionej graffiti

[Warmen]

Polemika, mądre słowa, żydowskie przywitania... Czy mogło być jeszcze gorzej?
Odpowiedź brzmi: tak, bo właśnie dołączam do tej zabawy. Założenia są ciekawe, i bardzo, bardzo, naprawdę bardzo, bardzo... Bardzo wymagające.


Zacznijmy! SZCZELANIE CZOŁGAMI!

Symbolika jest spoko. Ogólnie to wszystko, co może prowadzić do czegoś jeszcze, jest spoko. Nierzadko nie trzeba nawet być świ△domym tego wszystkiego, by klimat się udzielił, by zostać urze...urzeczonym? Urzekniętym(!) przez całe to stworzenie.

Leniwa odtwórczość, całe szczęście, że kopiuję sam siebie, ho ho!
Dzieła, którze przytargał aż tutaj Cretin, skomentuję tak: "POPATRZ JAKIE TO JEST FAJNE, JAKIE POWAŻNE I IDEALNE! O, ALBO ZOBACZ NA TO, JESZCZE POWAŻNIEJSZE I IDEALNIEJSZE! ALBO WIESZ CO? W SUMIE TO FURIBURIMURIKURIRURIFURIKURIBLARGHGHFGAHGH". Jednocześnie nie kwestionując ich jakości, bo nie oglądałem, czy coś.

Tutaj też!
Skoro już jesteśmy przy temacie poddawania w wątpliwość tego i owego, a w tytule wątku jest o pseudofizololo gadaniu, to zaznaczę jak bardzo nieśmieszne, nudne i irytujące jest radosne wciskanie pod każdą jedną gałkę oczną tekstów typu "cokolwiek jest dla nadludzi" ew "coś innego to podludzki martwy gnijący płód przecięty wzdłuż i umoczony w rzadkim, parującym gównie". Iiii...już! TADAAAM!!!


Przescrollowałem stronę dalej, widzę katharsis. Fajnie, gratuluję i w ogóle, przeżyłeś właśnie duchowe uniesienie.

Co ważniejsze, kilka zdań dalej jest napisane o jaskrawej kolorystyce niepasującej do jakiś poważnych treści! Uważam, że to nieprawda, ponieważ moim nieomylnym, wybiegającym w przeszłość zdaniem, tak agresywny i z dupy wzięty kontrast, nadaje tylko szalonego uroku całości. <3 Czy to nie jest piękne? Czy to nie o to chodzi? nie wiem, nie oglądałem, ale ogólnie o to chodzi

Zmierzamy do grande finale tego Cretińskiego posta! HYPE ISRAEL!

FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURIFURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI FURI KURI

No, wreszcie coś z sensem.

I to by było na tyle, w sumie powiedział o tym co lubi jak chce poważne rzeczy i co go natchnęło do napisania a było niepoważne do granic.
A chodziło chyba o to, że fun>reszta, z czym mogę się zgodzić, o ile każda granica i definicja jest upłynniona.


O, nawet są pytania do czytelnika!
Odpowiadam więc, w kolejności pytania.

Nie, nie, nie ma to żadnego znaczenia.

Do sacrumów i profanów (noobfanów) możesz zaliczyć cokolwiek, nawet tę samą rzecz. Nie ma sensu w ustalaniu sztywnych ram, bo to powinno dotyczyć tylko ciebie, więc równie dobrze możesz doznać duchowego orgazmu oglądając jak islamiści wysadzają głowy mnichom buddyjskim, tudzież rwać pachy ze śmiechu przy czytaniu książki telefonicznej. Liczy się moment i umiejętność wyselekcjonowania go, by móc się potem nacieszyć.
Odpowiedziałem podwójnie na wszystkie zadane pytania, czuję się taki mądry :3

Powiedziałbym jeszcze co mnie tak poruszyło z jednej i drugiej strony, ale to chyba nadmierny wysiłek umysłowy.

Spoiler

Elfen Lied. Sacrum, Profanum, Spirytus i Sanctus na raz. Lubię obejrzeć to raz na jakiś czas, działa zupełnie jak Arkhangelsk od Dark Tranquillity, tylko że ma wiele dodatkowych właściwości.

Borderlands. To tylko przypomina o tym jak przyjemnie się grało. Gdy miałem problem zniechęcenia do wszystkiego co istnieje, pojawił się pierwszy Burdel, a ja wsiąknąłem. Grałem weń (bez dlc) ok 40 godzin, co jak na mnie stanowi niemal astronomiczną wartość.

Korpiklaani - Noita. Urzekło mnie to jak małą dziewczynkę. Nie spodziewałem się, że ktoś będzie jeszcze w stanie wydać album, który pokocham w każdej sekundzie jego trwania.

H.P. Lovecraft - Zgroza w Dunwich i inne takie. Jestem mocno oporny wobec ludzi i tego co produkują, więc immersja i zachwyt często zastąpiona jest zażenowaniem i znudzeniem. Ale ten zbiór opowiadań wciągnął mnie siłą w swe bluźniercze macki, a moja wewnętrzna loli aż się wzdrygnęła.

Umm...czyżbym znów minął się z tematem? :3