Niegasnące Słońce La Platy - AAR

[Kamil-Maciej]

Niegasnące Słońce La Platy – AAR

Odcinek 12

Fragment gazety "La Capital":

"Dwunastego stycznia 1937 odbył się zamach terrorystyczny w stolicy regionu urugwajskiego. Udział wzięli w niej przedstawiciele lokalnej bojówki syndykalistycznej. Jego celem był posterunek policji ochraniającej centrum miasta. Przypuszcza się, iż zniszczenie go miało ułatwić terrorystom obrabowanie pobliskiego banku. Pieniądze miały trafić do ich seniorów z Rio de Janerio, albo Miasta Meksyk."

Dwudziestego szóstego sfinalizowano żmudny proces zakupu licencji na produkcję nowego ekwipunku dla piechoty górskiej. Ulepszony został sprzęt do wspinaczki i pojemniki do przechowywania żywności. Żołnierze zapoznawali się z nowym ekwipunkiem w Andach Argentyńskich, dokonując jednocześnie eksploracji owego mało znanego obszaru.

Fragment "La Capital":

"Dwudziestego szóstego lutego rząd Brazylii podjął kolejną złą decyzję nie wprowadzając żadnych reform w swojej gospodarce. Udowadnia to, jak zaślepiony jest nowy rząd owego państwa – niewidzialna ręka sama kryzysu nie wyleczy zwłaszcza, jeśli korzysta z niego jedynie burżuazyjna warstwa wyższa, a reszta cierpi wyzysk".

Tymczasem na Świecie

Obchody pierwszego dnia nowego roku stały się w USA okazją dla syndykalistycznych działaczy. Wykorzystali oni ją do głoszenia swoich haseł i rekrutacji do swej nowej organizacji – CSA. Niektórzy, co radykalniejsi z nich poprowadzili ludzi do ataku na sklepy z artykułami luksusowymi i banki. Zamieszki osiągnęły swój szczyt dzień później, kiedy to grupa komunistów wdarła się do ratusza w Chicago. Zostali oni jednakże wyparci nie zdobywając żadnych dokumentów, ani nie porywając żadnego z urzędników, którzy byli ewakuowani. Pomimo wszystko kontrola Waszyngtonu nad rejonem Wielkich Jezior została osłabiona.

Drugiego stycznia rząd Republiki Brytyjskiej postawił Irlandii dwa warunki zakończenie kryzysu. Pierwszym było podpisanie traktatu o przyjaźni brytyjsko-irlandzkiej, a drugim – udostępnienie baz wojskowych dla floty, sił powietrznych i armii Komuny. Wśród Irlandczyków oba te warunki budziły równe rozgoryczenie i wściekłość, ale wobec kryzysu w Niemczech nie mieli wyboru.

Czwartego rząd Komuny Francuskiej ogłosił, iż cały kraj musi przygotowywać się do nadchodzącej wojny z Niemcami, która – według władców Paryża – ma przesądzić losy ogólnoświatowej rewolucji. Komitety ludowe otrzymały dodatkowe uprawnienia w nakładaniu podatków, które podwyższono "na bardzo krótki czas potrzebny do rozprawy z burżujami", liczba aresztowań wzrosła jeszcze bardziej, a na granicy z państwami kapitalistycznymi pojawiło się jeszcze więcej żołnierzy.

Z brytyjskiej ulotki propagandowej:

NORWEGOWIE!

Rząd Komuny Brytanii dobrze wie, iż macie dość ucisku i samowoli kapitalistów! Dowodzi tego fakt, iż wśród was żyje wielu, którym zależ na losie waszym i waszej ojczyzny. Co prawda niemieckie marionetki usiłują ich przedstawiać jako słabych chuliganów, jednakże wczoraj, w dniu piętnastego stycznia sam pokazał, jaka jest prawda – dużo zostało aresztowanych, ale jeszcze więcej będzie działało aż do chwili wyzwolenia swego narodu!

Zrzucenie powyższych ulotek nad Narwikiem i Oslo było jedyną akcją całej wojny...

...gdyż szesnastego stycznia w południe do Londynu dotarło niemieckie ultimatum. Przyczyną jego wysłania było przypadkowe zatopienie przez brytyjski niszczyciel niemieckiego okrętu handlowego "Nordsee" płynącego z Oslo do Hamburga. Poniżej przedstawione zostaną jego punkty:

1.Republika Brytanii natychmiast wstrzyma wszelkie działania wojenne przeciwko Norwegii.
2.Republika  Brytanii nie będzie przesyłała ekwipunku, ludzi, ani udzielała wsparcia w jakiejkolwiek formia dla syndykalikstów norweskich.
3. Republika Brytanii przeprosi za zatopienie niemieckiego okrętu.
4. Republika Brytanii wypłaci kontrybucję w wysokości 5000 marek niemieckich w złocie.

Republika obawiając się silnej niemieckiej Kaiserliche Marine uległa.

Odbicie ratusza w Chicago okazało się krótkotrwałe, chociaż początkowo wyglądało na to, iż sytuacja się ustabilizowała. Wszystko to zostało przerwane przez zamach samobójczy na "dar monarchistycznej Francji Napoleona" – Statuę Wolności w Nowym Jorku dwudziestego piątego stycznia. Nie była ona dostatecznie chroniona, gdyż rząd federalny nie doceniał wpływów syndykalistów w mieście. Chociaż uszkodzenia budowli były bardzo małe, to rozpoczęło się tam powstanie, które objęło całe miasto – rząd zachował kontrolę jedynie nad głównymi drogami dojazdowymi do dzielnicy rządowej i siedzibą lokalnych władz. Jednakże Waszyngton nie uznał tego za gigantyczny problem – wojsko zostało aby chronić Biały Dom, a północ otrzymała bardzo małe posiłki.

Dwa dni później chiński cesarz ogłosił początek "nowych reform". Na zachodzie uznawano to za nie nie znaczący ruch mający na celu uspokojenie chińskiego ludu. W przemowie obiecał on zjednoczenie Chin i wyzwolenie południa spod niemieckiej kontroli, co wydawało się nieosiągalne.